Michiel Smit, oprichter van Stichting Maatjesopmaat, wist niet wat hij zag toen hij weduwnaar Piet Varkevisser (87) tegen het lijf liep tijdens de Katwijkse Visserijdagen. Michiel kende Piet als een bezige bij, maar na het overlijden van zijn vrouw takelde hij snel af. Hij verloor het contact met de samenleving en voelde zich eenzaam. ,,Dat Michiel en ik elkaar tegen het lijf liepen heeft mijn leven gered”, vertelt Piet, die mede dankzij Maatjesopmaat weer onder de mensen komt.

Tuinieren

Omdat Piet er vorig jaar wat later bij kwam, had hij nog geen eigen bak. Dit jaar krijgt hij die wel. ,,Ik doe maar wat hoor”, zegt Piet. ,,Ik ben een zeeman. Over vis weet ik alles, maar niet van tuinieren.” Hij schiet in de lach. Michiel heeft daar wel een oplossing voor. ,,Dan maken we toch een moestuinbak met kruiden?”
Als Piet ‘op de tuin komt’ is het altijd even morren, zegt Michiel. ,,Maar dan komt een andere deelneemster die zegt ‘Piet, kom hier, geef even een knuffel, want wat is er nou aan de hand.’ En die saamhorigheid is prachtig. Iedereen heeft zijn eigen rugzakje en dat is het mooie. Met elkaar maken we er het beste van.” Dat morren duurt dan ook maar even, want Piet geniet als hij weer bij de tuin komt. ,,Je zit daar heerlijk”, zegt hij. ,,Zeker als het zonnetje schijnt en je zit met een lekker bakkie. Soms hebben ze zelfs nog een klusje voor me.”

Gat van eenzaamheid

Sinds Piet weer onder de mensen komt, is de tuin niet de enige plek waar hij graag komt om koffie te drinken. ,,Vanmorgen ben ik bij de Poolster geweest”, vertelt hij. ,,Daar is het hartstikke gezellig.” Een ‘bakkie’ drinken is voor Piet enorm belangrijk. ,,Het breekt je dag, want als je thuis komt val je weer in dat gat van eenzaamheid.”

Scheepvaart

Piet en Michiel kunnen het enorm goed met elkaar vinden. Beiden hebben ze een opleiding genoten in de scheepvaart, dus daar kunnen ze uren over praten. Piet hobbyt ook nog graag met modelschepen.
Naast de sociale moestuin heeft Maatjesopmaat ook een maatjesproject. ,,Normaal gesproken werkt dat met een vrijwilliger en een ‘maatje’. Dan is er altijd een bepaalde vorm van ongelijkwaardigheid”, vertelt Michiel. ,,Wij pakken het anders aan. Wij brengen twee mensen met dezelfde interesses samen. Twee jaar geleden zijn we daarmee begonnen en we hebben gemerkt dat dat heel goed werkt.
Omdat hij pas kort bij de stichting zit, is Piet nog geen ‘maatje’. Daar komt binnenkort echter verandering in. ,,Er staat een oud-collega van Piet in ons systeem, dus ik heb meteen een balletje bij hem opgegooid”, zegt Michiel. ,,Zo hebben we het afgelopen jaar heel veel mensen op gelijkwaardig niveau bij elkaar kunnen brengen.”

Tranen van het lachen

Piet kijkt naar een potje gevuld met potgrond waar op termijn klaprozen uit moeten groeien. ,,Het komt nog steeds niet op”, zegt hij amper een half uur nadat hij ze heeft geplant. ,,Nou daar komt niks van terecht joh. Ik ga er wel op zitten, dan blijft die warm.” Een traan van verdriet heeft plaatsgemaakt voor een traan van het lachen.